அமெரிக்காவில் இருந்து பிரிட்டிஷ் ஆட்சியை எதிர்த்த இந்திய புரட்சியாளர்கள்

20ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில், அமெரிக்க மண்ணில் இருந்து பிரிட்டிஷ் காலனியாதிக்கத்திற்கு எதிராக போராடிய இந்திய புரட்சியாளர்களின் வரலாறு, வர்க்கப் போராட்டம் மற்றும் சாம்ராஜ்யத்துவ எதிர்ப்பு குறித்த மார்க்சிய புரிதலுக்கு ஒரு சிறந்த உதாரணமாகும். ஹர் தயால், தாரக்நாத் தாஸ், சோகன் சிங் பகனா போன்ற தலைவர்களின் பங்களிப்பு, காலனியாதிக்கத்தின் பொருளாதார மற்றும் சமூக அடிப்படைகளை எதிர்கொண்ட ஒரு இயக்கத்தின் பிரதிபலிப்பாகும்.

காலனியாதிக்கமும் வர்க்க ஒடுக்குமுறையும்

பிரிட்டிஷ் ராஜ் என்பது வெறும் அரசியல் ஆதிக்கம் மட்டுமல்ல – அது முதலாளித்துவ சுரண்டலின் ஒரு கருவியாகும். 1857ஆம் ஆண்டு சிப்பாய் கிளர்ச்சி, இந்திய மக்களின் வர்க்கப் போராட்டத்தின் முதல் பெரிய வெளிப்பாடாக இருந்தது. பிரிட்டிஷ் ஈஸ்ட் இந்தியா கம்பெனி இந்தியாவை ஒரு மூலப்பொருள் சந்தையாகவும், முடிக்கப்பட்ட பொருட்களுக்கான நுகர்வு தளமாகவும் மாற்றியது. இந்த பொருளாதார சுரண்டல் தான் அரசியல் ஒடுக்குமுறையின் அடிப்படையாக இருந்தது.

ஹர் தயால் போன்ற உயர் வர்க்கத்தினர் கூட, ஆக்ஸ்போர்டு கல்வியையும் பிரிட்டிஷ் அரசு வேலைவாய்ப்பையும் நிராகரித்ததன் மூலம், இந்த சுரண்டல் அமைப்பை எதிர்த்தார். அவர் கூறியது போல், பிரிட்டிஷ் பிரதிநிதித்துவத்தை ஏற்றுக்கொள்வது “புரட்சிகர ஆவியைக் கொல்லும் தங்க விலங்குகளை” ஏற்றுக்கொள்வதாகும்.

தொழிலாள வர்க்கத்தின் பங்கு

அமெரிக்காவின் பசிபிக் கடற்கரையில் இருந்த இந்திய தொழிலாளர்கள் – விவசாயிகள், தொழிற்சாலை தொழிலாளர்கள், மரம் வெட்டுபவர்கள், இரயில்வே ஊழியர்கள் – இந்த இயக்கத்தின் உண்மையான முதுகெலும்பாக இருந்தனர். அவர்கள் இரட்டை ஒடுக்குமுறையை எதிர்கொண்டனர்: தாயகத்தில் காலனியாதிக்கமும், அமெரிக்காவில் இனவெறியும்.

பெல்லிங்ஹாம் (1907) மற்றும் செயின்ட் ஜான்ஸ் (1910) போன்ற இடங்களில் நடந்த வன்முறைகள், முதலாளித்துவ சமூகத்தில் தொழிலாள வர்க்கம் எவ்வாறு பிளவுபடுத்தப்படுகிறது என்பதற்கான தெளிவான எடுத்துக்காட்டுகள். வெள்ளை அமெரிக்க தொழிலாளர்கள், உண்மையான எதிரியான முதலாளிகளை எதிர்ப்பதற்குப் பதிலாக, இந்திய தொழிலாளர்களை குறிவைத்தனர். இது உலகளாவிய தொழிலாள வர்க்க ஒற்றுமையின் தேவையை வலியுறுத்துகிறது.

சோகன் சிங் பகனா, ஒரு சாதாரண தொழிலாளியாக, இந்த யதார்த்தத்தை ஆழமாக உணர்ந்தார். அவர் Industrial Workers of the World (IWW) கூட்டங்களில் பங்கேற்று, “பசிபிக் கடற்கரையில் புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்களின் சுரண்டல் மற்றும் இனம் மற்றும் வர்க்க அடிப்படையிலான படிநிலைகளின் உருவாக்கம்” பற்றி பேசினார்.

வர்க்க கூட்டணியும் அமைப்புமுறையும்

பசிபிக் கோஸ்ட் ஹிந்தி அசோசியேஷன் மற்றும் பின்னர் உருவான கதர் கட்சி (ஹர் தயால், தாரக்நாத் தாஸ் மற்றும் சோகன் சிங் பகனா ஆகியோரால் நிறுவப்பட்டது), வெவ்வேறு வர்க்கப் பின்னணிகளைக் கொண்ட இந்தியர்களை ஒன்றிணைத்தது. மாணவர்கள், அறிவுஜீவிகள் மற்றும் தொழிலாளர்கள் ஒரு பொதுவான நோக்கத்தின் கீழ் இணைந்தனர் – பிரிட்டிஷ் ஆட்சியை தூக்கி எறிவது.

இந்த கூட்டணி மார்க்சிய கோட்பாட்டின் முக்கியமான கூறான “தேசிய விடுதலைப் போராட்டத்தில் பல்வேறு வர்க்கங்களின் ஐக்கியம்” என்பதை பிரதிபலிக்கிறது. இருப்பினும், அவர்கள் சிலவேளைகளில் மாணவர்களின் பங்கு குறித்து கருத்து வேறுபாடுகளை கொண்டிருந்தனர், இது சிறு முதலாளித்துவ அறிவுஜீவிகளின் ஊசலாட்ட இயல்பை பிரதிபலிக்கிறது.

சர்வதேசியம் மற்றும் காலனியாதிக்க எதிர்ப்பு

அமெரிக்காவில் இருந்து இயங்கிய இந்திய புரட்சியாளர்கள், சர்வதேசியத்தின் உண்மையான சாரத்தை புரிந்துகொண்டனர். அவர்கள் இந்தியாவின் விடுதலை உலகளாவிய சாம்ராஜ்யத்துவத்திற்கு எதிரான பரந்த போராட்டத்தின் ஒரு பகுதி என்பதை அறிந்திருந்தனர். வி.ஐ. லெனின் சாம்ராஜ்யத்துவம் குறித்து எழுதிய காலகட்டத்தில், இந்த புரட்சியாளர்கள் காலனிய சுரண்டல் எவ்வாறு உலகளாவிய முதலாளித்துவத்துடன் இணைக்கப்பட்டிருக்கிறது என்பதை நேரடியாக அனுபவித்தனர்.

ஹர் தயால் மார்க்சியம் குறித்து ஆர்வம் காட்டினார் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. அவர் “நாம் அமைதியின்மை மற்றும் மாற்றத்தின் காலகட்டத்தில் வாழ்கிறோம். பழைய ஒழுங்கு எல்லா நாடுகளிலும், எல்லா தேசங்களிலும் மாறிக்கொண்டிருக்கிறது, ஆனால் புதியது இன்னும் பிறக்கவில்லை” என்று எழுதினார். இது புரட்சிகர மாற்றத்தின் தேவை குறித்த மார்க்சிய புரிதலை பிரதிபலிக்கிறது.

அமைப்பு ரீதியான பாதுகாப்பும் சதிதிட்டமும்

கதர் கட்சியின் அமைப்பு முறை – ரகசிய ஆணையம், குறியீட்டு தகவல் பரிமாற்றம், இருவரின் பரிந்துரை தேவை, கண்டிப்பான நடத்தை விதிகள் – புரட்சிகர இயக்கங்களின் அவசியமான பாதுகாப்பு நடவடிக்கைகளை விளக்குகின்றன. பிரிட்டிஷ் உளவாளியான வில்லியம் ஹாப்கின்சன் போன்றவர்கள் தொடர்ந்து கண்காணிப்பில் இருந்த சூழலில், இத்தகைய நடவடிக்கைகள் அவசியமாக இருந்தன.

முரண்பாடுகளும் வரம்புகளும்

மார்க்சிய பகுப்பாய்வில், இந்த இயக்கத்தின் சில வரம்புகளையும் அடையாளம் காண வேண்டும். முதலாவதாக, இது பெரும்பாலும் ஆண்களால் ஆதிக்கம் செலுத்தப்பட்ட இயக்கமாக இருந்தது, பாலின சமத்துவத்தின் கேள்வி போதுமான அளவு எழுப்பப்படவில்லை. இரண்டாவதாக, சில தலைவர்கள் “தூய்மை” மற்றும் “உயர்ந்த வாழ்க்கை முறை” குறித்த சிறு முதலாளித்துவ கருத்துக்களை கொண்டிருந்தனர், இது தொழிலாள வர்க்கத்தின் உண்மையான தேவைகளிலிருந்து சிலவேளைகளில் விலகியது.

மூன்றாவதாக, அவர்களின் எண்ணிக்கை மிகவும் குறைவாக இருந்தது – “சில டஜன் பின்தொடர்பவர்கள்” மட்டுமே. இது வெகுஜன அடிப்படையின்றி ஒரு புரட்சியை நடத்த முடியாது என்ற மார்க்சிய புரிதலை உறுதிப்படுத்துகிறது.

வரலாற்று முக்கியத்துவம்

இந்திய சுதந்திரப் போராட்டத்தின் வரலாற்றில், அமெரிக்காவில் இருந்து செயல்பட்ட இந்த புரட்சியாளர்கள் ஒரு முக்கியமான பங்கை வகித்தனர். அவர்கள் பிரிட்டிஷ் ராஜ்ஜின் சர்வதேச பலவீனங்களை பயன்படுத்தி, உலகளாவிய கருத்துக்களை திரட்டி, ஆயுதங்களை அனுப்பி, இந்தியாவில் நேரடி நடவடிக்கைக்கு திட்டமிட்டனர்.

மார்க்சிய பார்வையில், அவர்களின் போராட்டம் இரண்டு முக்கியமான பாடங்களை வழங்குகிறது:

1. காலனியாதிக்கமும் முதலாளித்துவமும் பிரிக்க முடியாதவை: பிரிட்டிஷ் ஆட்சியை தூக்கி எறிவது என்பது முதலாளித்துவ-சாம்ராஜ்யத்துவ அமைப்பை எதிர்ப்பதாகும்.

2. சர்வதேசிய ஒற்றுமை அவசியம்: உலகளாவிய தொழிலாள வர்க்க ஒற்றுமை இல்லாமல், உண்மையான விடுதலை சாத்தியமில்லை.

ஹர் தயால், தாரக்நாத் தாஸ், சோகன் சிங் பகனா மற்றும் அவர்களது தோழர்களின் போராட்டம், பல்வேறு வர்க்கங்கள் மற்றும் பின்னணிகளைக் கொண்ட மக்கள் எவ்வாறு காலனியாதிக்கத்திற்கு எதிராக ஒன்றிணைய முடியும் என்பதற்கான ஒரு சக்திவாய்ந்த எடுத்துக்காட்டு. அவர்களின் வரம்புகள் இருந்தபோதிலும், உலகளாவிய சாம்ராஜ்யத்துவத்திற்கு எதிரான போராட்டத்தில் அவர்கள் ஒரு முக்கியமான அத்தியாயத்தை பிரதிநிதித்துவப்படுத்துகின்றனர்.

இன்று, நவசாம்ராஜ்யத்துவம் மற்றும் உலகமயமாக்கப்பட்ட முதலாளித்துவம் புதிய வடிவங்களில் தொடரும் சூழலில், இந்த வரலாற்று போராட்டம் நமக்கு முக்கியமான பாடங்களை வழங்குகிறது: சுரண்டலுக்கு எதிரான போராட்டம் எல்லைகளைக் கடந்தது, வர்க்க ஒற்றுமை அவசியம், மற்றும் உண்மையான விடுதலை என்பது வெறும் அரசியல் சுதந்திரம் மட்டுமல்ல – பொருளாதார மற்றும் சமூக விடுதலையும் கூட.

“விடுதலைக்கான போராட்டம் தேசிய எல்லைகளுக்குள் மட்டுப்படுத்தப்படுவதில்லை – அது உலகளாவிய சுரண்டலுக்கு எதிரான உலகளாவிய போராட்டமாகும்.” – இதுவே அமெரிக்காவில் இருந்து போராடிய இந்திய புரட்சியாளர்களின் மரபு.